Ο Γιάννης Κλούβας τέσσερις φορές εκλεγμένος πρόεδρος των Εστιατόρων , σύμβουλος του Επιμελητηρίου και ΠΟΕΣΕ και αντιπρόεδρος του ΟΕΒΕΔ – Ομοσπονδία Επαγγελματιών Βιοτεχνών Εμπόρων, μας μιλάει για την εστίαση.
Κύριε Κλούβα σας καλωσορίζω και χαίρομαι ιδιαίτερα για την κουβέντα μας!
Καλησπέρα κυρία Προύζου ευχαριστώ για την δυνατότητα να πούμε κάποια πράγματα όσον αφορά τον κλάδο που αντιπροσωπεύω!
Ο κλάδος στον οποίο ηγούμαι δοκιμάζεται εδώ και χρόνια. Ο λόγος είναι το σύστημα του All Inclusive το οποίο όσο πάει και γιγαντώνεται .Έχουμε φτάσει σε σημείο από τα 500 εστιατόρια, αρκετά να έχουν κλείσει και κάποια να έχουν μετατραπεί σε ψητοπωλεία κλπ..
Έχουμε να κάνουμε με έναν κλάδο ζωτικής σημασίας ,προβαλλόμενο συνεχώς στο TripAdvisor και όχι μόνο!
Όσοι πλέον συνεχίζουμε, δραστηριοποιούμαστε με σοβαρότητα βάσει στατιστικών του Επιμελητηρίου και του Συλλόγου διευθυντών Ξενοδοχείων παίρνοντας τη ίδια βαθμολογία με τα Ξενοδοχεία που προσφέρουν φαγητό a la cart !
O κανόνας όμως έχει και τις εξαιρέσεις του.Δυστυχώς ανάμεσα μας υπάρχουν και “κακοί” επαγγελματίες – ειδικά στη π.Πόλη – που μαζί με το All Inclusive ταλαιπωρούν τον κλάδο χρόνια με γνώμονα μόνο το κέρδος!
Είτε προσφέροντας στον πελάτη πιο ακριβά πιάτα όπως παραδείγματος χάρη “μερίδα” σουβλάκι αντί για πίτα σουβλάκι που έχει παραγγείλει, ή διαθέτοντας “κράχτες” που τραβάνε τους τουρίστες, κάνοντας έτσι την Π.Πόλη αυτό το διαμάντι της Ρόδου να φαίνεται πολύ “φθηνή” στα μάτια τους και να μοιάζει με ένα κανονικό παζάρι. Τα σοβαρά καταστήματα Εστίασης ασφαλώς και δεν διαθέτουν κράχτες. Ίσως μόνο κάποιον άνθρωπο στη πόρτα που διακριτικά δίνει την καρτούλα του μαγαζιού.
Χρειάζεται να παρθούν άμεσα μέτρα από τη Πολιτεία , γιατί από την μια τους αποβάλλουμε από το Σωματείο φτάνοντας μέχρι Εισαγγελέα και από την άλλη εξακολουθούν να λειτουργούν κάνοντας κακό και στις υγιείς επιχειρήσεις εστίασης της Π.Πόλης!
Πόσα χρόνια δραστηριοποιείστε στην εστίαση ?
Προέρχομαι όπως γνωρίζετε από τον χώρο της διασκέδασης. Τα τελευταία 15 χρόνια με κέρδισε ο χώρος της Εστίασης τον οποίο αγαπώ και στηρίζω , ανακαλύπτοντας συνεχώς πόσο όμορφος κλάδος είναι .
Ξέρετε δεν μιλάμε απλά για ένα εμπορικό κατάστημα , μπαίνουμε ψωνίζουμε φεύγουμε.
Το εστιατόριο είναι ένας χώρος φροντισμένος, με όμορφη ατμόσφαιρα, μουσική και καλοστρωμένα τραπέζια που σε συνδυασμό με τα απολαυστικά Ελληνικά πιάτα και την Ελληνική φιλοξενία προσφέρουν στον επισκέπτη ένα πανέμορφο περιβάλλον .
Η ολοκλήρωση του γεύματος συνοδεύεται από ένα πλατύ χαμόγελο στο προσωπικό ή και στον ιδιοκτήτη και τη διαπίστωση πως «άξιζε, χαλάλι». Όμως αυτό κάπου έχει “χαθεί” με το All Inclusive. Μιλάμε για έναν “ψυχρό “πάγκο με φαγητά στη σειρά, όπου σερβίρεται ο ίδιος ο πελάτης και μεταφέροντας τα στο τραπέζι του απλά τρώει δεν απολαμβάνει !
Κατόπιν ένας τραπεζοκόμος-συνήθως μαθητής σχολών εξωτερικού- καθαρίζει το τραπέζι και όλη η διαδικασία ξεκινάει από την αρχή!
Κατά συνέπεια δεν υπάρχει επαφή, απλά μια διεκπαιρωτική διαδικασία.
Ακριβώς. Αντίθετα στο Εστιατόριο υπάρχει επαφή και δημιουργούνται σταθερές φιλίες στη διάρκεια των χρόνων. Ο ένας φίλος γίνεται δύο, οι δύο τέσσερις , οι τέσσερις δέκα και ούτω καθ’εξής. Σε αυτό πρέπει να βασίζονται τα Εστιατόρια και φυσικά στην ποιότητα των υπηρεσιών τους.
Στην διάρκεια των χρόνων της θητείας μου έχουμε δημιουργήσει πολλές φορές επιμορφωτικά σεμινάρια , όπου οι Εστιάτορες διδάσκονται ως προς την γλώσσα σώματος, το σωστό service , την διαδικασία καθαρισμού και ανοίγματος ψαριού, την οινογνωσία κλπ.
Επίσης έχουμε αγοράσει από την Λέσχη Αρχιμαγείρων Δωδεκανήσου Κυκλάδων το βιβλίο του chef Γιώργου Τρουμούχη “Μακριά Μυρωδιά” αυτόν τον θησαυρό γεύσεων και έχουμε προμηθεύσει κάθε μέλος του Σωματείου μας.
Προτρέποντάς τους ασφαλώς να καθοδηγούν τους πελάτες τους όχι σε μια πρόχειρη λύση φαγητού αλλά στην πλούσια ελληνική παραδοσιακή κουζίνα. Με προτάσεις ανάμεσα σε λαχανικά, κρέας, κοτόπουλο, ψάρι και με δικές τους σπεσιαλιτέ που θα διαφοροποιούνται από τους άλλους. Κάθε πιάτο πρέπει να είναι συνδεμένο με τον τόπο μας , να έχει τη δική του ιστορία.
Θυμάμαι όταν είχα το Balsamico και τους πρότεινα τα πιταρούδια ,τους εξηγούσα πως ειναι συνταγή από το Καστελόριζο πως ήρθε από την γιαγιά στη μητέρα μου, από τη μητέρα μου στην κόρη μου και τώρα απολαμβάνουν αυτή την μοναδική παραδοσιακή συνταγή.
Οι ξένοι έρχονται “διαβασμένοι ” πλέον. Έχουν γνώσεις καλής κουζίνας και κάνουν γαστρονομικό τουρισμό ,δεν τους ξεγελάμε. Δεν πρέπει να τους ξεγελάμε. Μόνο έτσι θα έρχονται και θα ξαναέρχονται.
Το μυστικό λοιπόν είναι όπως είπα και πιο πριν, το καλό service , η φιλοξενία και το καλό φαγητό! Είμαι 42 χρόνια στο κομμάτι της διασκέδασης και διατηρώ φιλίες με τουρίστες 40 χρόνια.
Θα επανέλθω όμως στα προβλήματα του κλάδου μας . Ο κλάδος ματώνει και δοκιμάζεται από το All Inclusive. Ο τουρίστας έρχεται και παραμένει μόνο μέσα στα ξενοδοχεία .Σαφώς και δεν έχω πρόβλημα σε αυτό. Αλλά να βγει και έξω. Να κυκλοφορήσει, να ερωτευθεί, να δει τις ομορφιές του τόπου μας , να διασκεδάσει να ψωνίσει και να απολαύσει την κουζίνα μας.
Εκτός το All Inclusive έχουμε κάθε τόσο το υγειονομείο , τα κλιμάκια του ΣΔΟΕ , τις εταιρείες με τα μουσικά πνευματικά δικαιώματα την αστυνομία κλπ…
Πραγματικά με επίγνωση των λεγόμενων μου θα συμβούλευα κάθε νέο που θέλει να κάνει μαγαζί Εστίασης με τραπέζια να το σκεφτεί δυο φορές. Είμαστε το εύκολο “θύμα” όπως αντιλαμβάνεστε. Οι περισσότερες μηνύσεις γίνονται το Σάββατο που περιμένουμε να δουλέψουμε.
Έρχονται με το ντεσιμπελόμετρο να μετρήσουν τα ντεσιμπέλ. Και αλίμονο αν είναι παραπάνω από 80 ντεσιμπελ με τόσο κόσμο στο μαγαζί μου να διασκεδάζει. Με πάνε αυτόφωρο για 2 ολόκληρες ώρες , αφήνοντας το μόνο του μιας και δεν διαθέτω διευθυντή !Το προσωπικό είναι συγκεκριμένο , όσο απαιτούν οι συνθήκες .Και εγώ κάθε φορά να “καρδιοχτυπώ” για να αποδείξω αν έρθουν πως δεν είμαι ….”κλέφτης”
Κι όμως έχετε γράψει ιστορία στον χώρο της διασκέδασης και εξακολουθείτε με το Blue Lagoon.
Οχι μόνο για τους τουρίστες αλλά και για εμάς τους ντόπιους .
Σας ευχαριστώ.
Όπως θα θυμάστε είχα τέσσερα εκπληκτικά μαγαζιά τα οποία έκλεισα για τους γνωστούς λόγους.
Η ιστορία όμως γράφεται στο σήμερα. Ασφαλώς διαθέτω εμπειρία και ένα μαγαζί που μου ταιριάζει και διαφοροποιείται από τα άλλα ,κρατώντας ένα κομμάτι της διασκέδασης που δικαιωματικά μου ανήκει.
Ποτέ δεν ανταγωνιζόμουν κάποιον άλλον με μαγαζί , παρά μόνο τον εαυτό μου. Μέσα από τα πολλά ταξίδια που είχα κάνει στο εξωτερικό και εξακολουθώ να κάνω αντλώ ιδέες και τις υλοποιώ.
Δυστυχώς από το 1987 και μετά η διασκέδαση της Ρόδου δεν ήταν η ίδια. Ήρθαν στο νησί άνθρωποι με γνώμονα μόνο το κέρδος, αφήνοντας πίσω συνεχιστές. Κατόπιν με την πάροδο των χρόνων και την ανοχή του κράτους έκλεισαν όλα τα μεγάλα νυχτερινά κέντρα και clubs και τη θέση τους πήραν τα Bars. Έχουν μείνει πλέον ελάχιστα.
Ο κόσμος έχει κάνει στροφή στα Εστιατόρια με μουσική .Αλλά και σε αυτό υπάρχει “τίμημα” για τους Εστιάτορες. Είμαστε υποχρεωμένοι να παίζουμε μέχρι 80 ντεσιμπέλ. Ξέρετε πόσο εύκολο είναι να τα ξεπεράσει με λίγα παλαμάκια ?
Το τόσο σοβαρό θέμα του Κορωνοϊού πως αντιμετωπίζεται από τον κλάδο σας ?
Δυστυχώς όσοι παραμένουν ανοικτά οικονομικά δεν πάνε καλά. Ο κόσμος διστάζει , φοβάται να παραγγείλει. Μεταδίδεται τόσο εύκολα αυτός ο ιός που μας κάνει καχύποπτους για όλους και για όλα.
Πριν λίγες μέρες δέχτηκα τηλεφώνημα από πιτσαρία όπου ο ιδιοκτήτης μου δήλωνε πως έχουν πέσει δραματικά οι εισπράξεις του, αδυνατεί να πληρώσει τις υποχρεώσεις του και θα κλείσει. Του εξήγησα πως η απόφαση είναι δύσκολη. Αν κλείσει θα δώσει “χώρο”στον ανταγωνιστή του , αν παραμείνει κινδυνεύει να καταστραφεί οικονομικά όπως και να αρρωστήσει.
Μέσα από το Σωματείο έχουμε ήδη στείλει ανοιχτή επιστολή προς το Υπουργείο Ανάπτυξης και τους τοπικούς μας βουλευτές εφιστώντας την προσοχή , να στηρίξουν τον κλάδο μας. Η Εστίαση και η διασκέδαση είναι αναπόσπαστο κομμάτι των διακοπών. Δεν μπορεί ένας τόπος να έχει μόνο ξενοδοχεία.
Ας θυμηθούμε πως ήταν η Ρόδος όταν έκλεισαν τα Cafe και τα Εστιατόρια λίγο πριν παρθούν τα μέτρα της ολικής απαγόρευσης κυκλοφορίας .Μια πόλη χωρίς ζωή. Μια πόλη χωρίς μουσική, χωρίς ενδιαφέρον. Τα μαγαζιά εστίασης δίνουν ζωή.
Ίσως όμως και αυτή η πανδημία να καταλαγιάσει λίγο το φαινόμενο του All Inclusive και να υπάρχει προτίμηση στα πιο μικρά καταλύματα λόγω ασφάλειας. Γιατί όσο περισσότερα μεγάλα ξενοδοχεία έχουμε τόσο περισσότερο συρρικνώνεται η σαιζόν.
Κάποτε η σαιζόν ξεκινούσε από τον Φεβρουάριο μέχρι τον Νοέμβριο γιατί οι κλίνες ήταν λίγες και έτσι δούλευαν όλοι. Σήμερα οι κλίνες έχουν απείρως πολλαπλασιαστεί , έχουμε πάνω από 200.000 την ημέρα κόσμο φτάνοντας τα 2.000.000 επισκέπτες, είμαστε καταχρεωμένοι και τα μαγαζιά δεν επιβιώνουν.
Θα ήθελα πριν κλείσουμε μια ευχή σας!
Αυτό που εύχομαι είναι φυσικά να ξεπεράσουμε αυτόν τον κάβο με την πανδημία και να μην χαθεί κανένας συνάνθρωπος μας γιατί πάνω απ’όλα είναι η υγεία μας. Να προσέχουν τον εαυτό τους και τους αγαπημένους τους και να παραμένουν σπίτι.
Όσο για την σαιζόν αν δεν καταφέρουμε να ξεκινήσει τον Απρίλιο που κατά πάσα πιθανότητα θα τον χάσουμε, να παραταθεί μέχρι τον Νοέμβριο ίσως και τον Δεκέμβριο.
Τέλος, οι συνάδελφοι μου να κάνουν υπομονή και με την πίστη πως η Πολιτεία θα σκύψει πάνω από αυτόν τον κλάδο όχι μόνο στους ιδιοκτήτες αλλά και στους υπαλλήλους τους.
Σας ευχαριστώ!
Στέλλα Προύζου