Το γραφικό Πλωμάρι, η “πρωτεύουσα του ούζου” όπως το αποκαλούν, χτίστηκε το 1842, ενώ η ονομασία του αποδίδεται κατά πάσα πιθανότητα στο φυτό φλώμος. Το χωριό δημιουργήθηκε όταν σταμάτησαν οι πειρατικές επιδρομές και οι κάτοικοι κατέβηκαν από το Μεγαλοχώρι κοντά στη θάλασσα. Διασχίζεται από τον χείμαρρο Σεδούντα για αυτό και η παλαιότερη ονομασία του ήταν Ποταμός.
Ενας τόπος με πολλά ελαιοτριβεία, σαπωνοποιεία, πυρηνεργοστάσιο και ουζοποιεία, όπου παρασκευαζόταν το ονομαστό ντόπιο ούζο, γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη τον 19ο αιώνα τόσο σε ό,τι αφορά το εμπόριο όσο και στη βιομηχανία. Κάτι που υποτόνισε μετα την μικρασιατική καταστροφη καθώς έχασε τη δυνατότητα συναλλαγών με τα τουρκικά παράλια.
Γειτονιές με γραφικά καλντερίμια ( Πλάτανος, Aγία Παρασκευή, Tαρσανάς, Aγορά, Προάστιο, Προφήτης Hλίας), αρχοντικά με καταπράσινους κήπους, αλλά και σύγχρονα σπίτια δημιουργούν μια ιδιαίτερη αίσθηση. Το σήμα κατατεθέν του είναι ο υπεραιωνόβιος πλάτανος της κεντρικής πλατείας, που όπως φημολογείται φυτεύτηκε το 1813.
Το Πλωμάρι φημίζεται για τη παραγωγή του ομώνυμου ούζου, το πλέον παραδοσιακό προϊόν του νησιού.
Κάθε χρόνο χιλιάδες άνθρωποι επισκέπτονται το μουσείο ούζου που λειτουργεί στις εγκαταστάσεις της ουζοποιϊας Βαρβαγιάννη. Οπου εκεί μπορούν να δουν παλιούς αποστακτήρες και άλλα σύνεργα του τρόπου παραγωγής του ούζου, καθώς και έγγραφα εμπορίας και εξαγωγών.
Ανάμεσα στα αξιοθέατα της κωμόπολης ξεχωρίζουν το παλιό σαπωνοποιείο που λειτουργεί σαν πολιτιστικό κέντρο όπου εκτίθενται όλα τα σύνεργα παρασκευής σαπουνιών, η εκκλησία της Αγίας Παρασκευής με το τέμπλο από λευκό μάρμαρο και η εκκλησία του Προφήτη Ηλία που βρίσκεται στο υψηλότερο σημείο του Πλωμαρίου. Επίσης τα “Πλωμαριτοχώρια” (Παλαιοχώρι,Μεγαλοχώρι, Νεοχώρι,Ακράσι, Πλαγιά) χτισμένα στις πλαγιές του Ολύμπου.
Τo άρθρo στον σύνδεσμο: