Τόπος ειδυλλιακός με απόκοσμη φυσική ομορφιά, η Σέριφος διαθέτει μια από τις πιο μαγευτικές χώρες. Χτισμένη σε υψόμετρο 200 μέτρων σκαρφαλωμένη κυριολεκτικά πάνω σε βράχο, η Χώρα της Σερίφου με την παραδοσιακή αρχιτεκτονική της είναι ένας από τους πιο γραφικούς οικισμούς των Κυκλάδων.
Αναφέρεται σε μύθους της αρχαιότητας λόγω των δύο πολύ σημαντικών ηρώων της μυθολογίας που συνδέονται με το νησί, τον Οδυσσέα και τον Περσέα.
Στην Οδύσσεια Ομήρου λέγεται πως ο Οδυσσέας πέρασε κατά την επιστροφή του από το νησί του Κύκλωπα Πολύφημου , που ήταν η Σέριφος
Σύμφωνα με τον μύθο η κατοικία του ήταν η «σπηλιά του Κύκλωπα», που βρίσκεται κάτω από το «θρόνο του Κύκλωπα», κοντά στον οικισμό του Μεγάλου Λιβαδιού. Ήταν ο τρομερότερος από όλους τους Κύκλωπες οι οποίοι ήταν και οι πρώτοι που ανέπτυξαν πολιτισμό, εκμεταλλευόμενοι τον ορυκτό πλούτο της Σερίφου.
Οι παραλίες της κάποιες αμμώδεις και άλλες βραχώδεις ή με βότσαλο, οι περισσότερες όμως φυσικές, ανεπιτήδευτες χωρίς να έχει επέμβει ανθρώπινο χέρι. Η επίσκεψη στην κεντρική στοά του ορυχείου στο μεγάλο Λιβάδι, ανάµεσα στα εγκαταλειµµένα βαγόνια και τις γκρεµισµένες γέφυρες δίνει μια δυνατή γεύση για το πως ζούσαν οι µεταλλωρύχοι του νησιού για πολλά χρόνια μιας και η Σέριφος ήταν ένα από τα πιο σημαντικά εμπορικά κέντρα του Αιγαίου.
Η Σεριφιώτικη γη παράγει “καλούδια” -όχι πολλά- αλλά αρκετά να θρέψουν τους κατοίκους της και τους επισκέπτες της του καλοκαιριού. Κρασιά σερφιώτικα και ψαροσύρικα, τυριά, χοιρινές λούζες, σύγκλινα και λουκάνικα, κρόκος, μάραθος, ντομάτες λιαστές, κύμινο και κάππαρη είναι κάποια από αυτά.
Η γαστρονομία της σαν γνήσιο Κυκλαδονήσι είναι πλούσια σε συνταγές με βότανα και αρωματικά. Φάβα, χόντρος (πιλάφι με κρεμμύδια και στάρι) σπιτικά ζυμαρικά μάτσι, ρεβιθάδα με σταφίδες, μαραθοτηγανίτες, χταπόδι λιαστό, και από τα γλυκά το Σεριφιώτικο παστέλι που δίνουν κέρασμα μετά τους γάμους.
Το άρθρο στον σύνδεσμο: