Η παραδοσιακή μπλατζέτα είναι παραδοσιακό γλυκό από τη Λέσβο. Κάθε χωριό έχει την δική του παραλλαγή σε αυτήν την συνταγή, που την συναντάμε σε όλο το νησί. Με ζεστό σιρόπι, κανέλα, καρύδι και παρθένο ελαιόλαδο , είναι για τον ουρανίσκο ένα Χριστουγεννιάτικο δώρο.
“Δύσκολοι οι καιροί που διανύουμε για τη μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου. Όσο όμως και αν ζοριζόμαστε, το βιοτικό επίπεδο στη χώρα είναι σαφώς υψηλότερο από ό,τι ήταν πριν από 60-70 χρόνια. Αν γυρίσουμε λίγες δεκαετίες πίσω, οι εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες διαβίωσης ήταν καθημερινότητα για αρκετές οικογένειες. Αυτό φυσικά αφορούσε και τη διατροφή που σε κάποιες οικογένειες ήταν ελλιπής, ενώ σε γενικές γραμμές ήταν φτωχική. Το καθημερινό πιάτο γέμιζε με όσπρια και ψωμί, τις βάσεις της διατροφής, όπου και στήριζαν την επιβίωσή τους οι άνθρωποι.
Και, ωραία, να φάνε είχαν, αλλά με το γλυκό τι γίνεται; Θρησκευτικές και κοινωνικές γιορτές υπήρχαν πολλές και έπρεπε να εορταστούν. Ε, λοιπόν, με δυο-τρία υλικά οι άξιες Μεσοτοπίτισσες εξασφάλιζαν και το γλυκό για τη γιορτή.
Η μπλατζέτα είναι ένα γλυκό που γίνεται με τα πιο βασικά υλικά της λιτής, αγροτικής κουζίνας του Μεσοτόπου. Μόνο αλεύρι και ζάχαρη. Πρόκειται για την αποθέωση της φτωχικής κουζίνας, της δικής μας cucina povera δηλαδή! Η επινοητικότητα και η δημιουργική φαντασία των γυναικών έφτιαχνε (και εξακολουθεί να φτιάχνει) καθημερινά μικρά θαύματα! Και έτσι κάθε σπίτι είχε γλυκό στο τραπέζι τις μέρες των γιορτών.
Θα έλεγε ίσως κανείς ότι η μπλατζέτα μοιάζει λίγο με τις δίπλες, αλλά μεταξύ των δυο παρασκευών υπάρχουν αρκετές διαφορές, που την καθιστούν εντελώς διαφορετική στη γεύση. Η μπλατζέτα δεν έχει αυγά στη ζύμη, οπότε η υφή και η γεύση είναι σαν το φύλλο του μπακλαβά κι όχι ανάλαφρη και θρυμματιστή σαν τη δίπλα. Δεν τηγανίζεται, αλλά ψήνεται και αυτό εκτός από θερμιδική διαφορά, έχει διαφορά και στη γεύση. Επίσης οι δίπλες σιροπιάζονται με μέλι, ενώ η μπλατζέτα με ένα απλό σιρόπι με ζάχαρη. Θα έλεγα λοιπόν ότι οι ομοιότητες με τις δίπλες εστιάζονται περισσότερο στην εμφάνιση, παρά στη γεύση.
Η συνταγή αυτή μπήκε στο μήνα Δεκέμβρη ολοκληρώνοντας έτσι το Γαστρονομικό μας Ημερολόγιο 2017 που επιμελήθηκα για το Σύλλογο Μεσοτοπιτών με παραδοσιακές συνταγές φαγητών και γλυκών από την ιδιαίτερη πατρίδα μου, το Μεσότοπο Λέσβου”
“Άντζελα Κοντού”
Υλικά
Για τη ζύμη
Νερό βρύσης 1 κούπα
Ελαιόλαδο 1 κουταλιά
Αλάτι λίγο
Αλεύρι για όλες τις χρήσεις όσο πάρει (γύρω στα 350 gr για τη ζύμη και 400-500 gr επιπλέον για το άνοιγμα των φύλλων)
Κανέλα και αμύγδαλα τριμμένα για πασπάλισμα (προεραιτικά)
Για το σιρόπι
Νερό 3, 5 κούπες
Ζάχαρη 3 κούπες
Χυμός μισού λεμονιού
Ένα φύλλο λεμονιάς
Εκτέλεση
Βράζουμε τα υλικά για το σιρόπι όλα μαζί για 5′ και το αφήνουμε να κρυώσει.
Φτιάχνουμε τη ζύμη ανακατεύοντας το νερό, το λάδι και το αλάτι και προσθέτουμε σιγά σιγά το αλεύρι ζυμώνοντας μέχρι να έχουμε μια ζύμη μαλακή και εύπλαστη. Την αφήνουμε να ξεκουραστεί 1 ώρα.
Μετά το πέρας της μιας ώρας χωρίζουμε τη ζύμη στα τρία. Πασπαλίζουμε αρκετό αλεύρι σε μια μεγάλη και καθαρή επιφάνεια και ανοίγουμε κάθε ένα από τα τρία μέρη της ζύμης σε φύλλο. Καθώς ανοίγουμε αλευρώνουμε γενναιόδωρα ώστε να μην κολλάει η ζύμη. Κόβουμε τα φύλλα σε λωρίδες φάρδους 5 εκατ. και τις τυλίγουμε σαν τριανταφυλλάκια όσο καλύτερα μπορούμε.
Τα τοποθετούμε σε λαδωμένο ταψί και αν θέλουμε τα πασπαλίζουμε με κανέλα και τριμμένο αμύγδαλο. Ψήνουμε στους 180 C μέχρι να πάρουν λίγο χρώμα. Όταν βγουν καυτά από το φούρνο, περιχύνουμε με κρύο σιρόπι.
Καλή επιτυχία και καλή απόλαυση!
Άντζελα Κοντού