Σαν να μη πέρασε μια μέρα από την εποχή που ο Χρήστος Μαραγκόπουλος αυτός ο “ανήσυχος ” αναζητητής αντικειμένων Τέχνης διατηρούσε ένα αξιόλογο παλαιοπωλείο σε κεντρικό δρόμο της Ρόδου . Παράλληλα με το μαγαζί ήταν και ο ίδιος συλλέκτης κάτι που μου “κέντριζε” θυμάμαι το ενδιαφέρον να τον επισκέπτομαι συχνά.
Σπάνια κομμάτια από όλη την Ελλάδα , αλλά και από το εξωτερικό στέκονταν “περήφανα” στα ράφια, στους τοίχους, στο πάτωμα, παντού. Και ο Χρήστος πάντα εκεί να εξηγεί την ιστορία που υπήρχε πίσω από κάθε κομμάτι . Αγαπούσα και αγαπώ αυτή τη “μικρή ιστορία” γι’ αυτό και έχω μια μικρή – πολύ μικρή όμως – συλλογή από το μαγαζί του.
Και να που τόσα χρόνια μετά ήρθε η ώρα να τα πούμε. Με αφορμή μια δημοσίευση του στην ομάδα που έχει δημιουργήσει στο fb για τον Ικαρο , την -ΙΚΑΡΟΣ ΡΟΔΟΣ * ICARO RODI Τα κεραμικά της Ρόδου – ήθελα να μάθω περισσότερα. Ήθελα πληροφορίες για το εργοστάσιο του Ικάρου και για την ομάδα που φέτος κλείνει τα 10 χρόνια παρουσίας στο Φ/β.
Ευχαριστώ πολύ Στέλλα που μου δίνεται η δυνατότητα να πω κάποια πράγματα για τον ΙΚΑΡΟ καθώς και για την ομάδα μου στο Φ/β.
“Η αγάπη μου για τα παλαιά αντικείμενα υπάρχει από πολύ μικρή ηλικία . Μετά το μαγαζί που είχα στη περιοχή της Πλάκας στην Αθήνα , συνέχισα στη Ρόδο, όπου και εκεί μου γεννήθηκε η αγάπη για τα κεραμικά . Η αγάπη αυτή αφορούσε αρχικά κεραμικά αντικείμενα που διακοσμούσαν κυρίως τοίχους σπιτιών σε χωριά της Ρόδου. Κάποια στιγμή ανάμεσα τους ανακάλυψα τα πρώτα πιάτα του ΙΚΑΡΟΣ.
Εντυπωσιάστηκα αμέσως από την ποιότητά τους και από το γεγονός ότι δημιουργήθηκαν στο νησί κι έτσι ξεκίνησε η συλλογή μου με αντικείμενα του εργοστασίου. Παράλληλα με την προσωπική μου συλλογή μάζευα και κεραμικά του Ικαρου για να τα πουλώ στο μαγαζί μου. Πολύ καλή πηγή απόκτησης εκείνη την εποχή ήταν το διαδίκτυο όπου η προσφορά σπάνιων αντικειμένων του Ικάρου ήταν κάτι το συνηθισμένο – σε αντίθεση με σήμερα –
Δημιούργησα λοιπόν στο Φ/β την ομάδα ΙΚΑΡΟΣ ΡΟΔΟΣ η οποία μετράει φέτος 10 χρόνια , όπου σκοπός της ήταν η κάλυψη του κενού στην παρουσία του ΙΚΑΡΟΥ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αλλά και η ενημέρωση σχετικά με την ύπαρξη αυτής της καλλιτεχνικής και εμπορικής παρουσίας σε όσους δεν έτυχε να την γνωρίζουν.
Μέσα από την συλλογή και την προσωπική επαφή με τόσους συλλέκτες ,ανταλλάσσοντας πληροφορίες για τον ΙΚΑΡΟ έμαθα σιγά σιγά και την ιστορία του .Φυσικά οι γνώσεις μου εμπλουτίστηκαν με τις εκδόσεις των δύο αξιόλογων βιβλίων για τον ΙΚΑΡΟ του Γιάννου Ιωαννίδη και του Γιώργου Διακοσάββα.
Κατά την περίοδο της Ιταλοκρατίας 1912-1943 δημιουργούνται στο νησί πλήθος από εργοστάσια για να καλύψουν την αυτάρκεια του νησιού σε όλους τους τομείς. Ανάμεσα τους και το I.C.A.R.O (Industria Ceramiche Artistiche Rodio Orientali) στα 1928. Δημιουργώντας σταδιακά μια σπουδαία αλυσίδα παραγωγής και επεκτείνοντας τις πωλήσεις στο εξωτερικό η Ιcaro γίνεται μία αναπτυσσόμενη επιχείρηση μέχρι τα χρόνια του Πολέμου.
Ακολουθεί η ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου στην Ελλάδα με την αποχώρηση των Ιταλών από τον φυσικό χώρο και τις οικονομικές τους δραστηριότητες. Η Ιcaro περνάει στα χέρια του Ροδίτη Κωνσταντίνου Χατζηκωνσταντή και μετονομάζεται σε ΙΚΑΡΟΣ.
Στα χρόνια που ακολουθούν με την παρουσία σπουδαίων καλλιτεχνικών διευθυντών και συνεχούς τεχνικής αναβάθμισης ο ΙΚΑΡΟΣ μεγαλώνει. Εκμεταλλεύεται την αύξηση του τουρισμού στο νησί και τα αντικείμενα που παράγει γίνονται από τα πιο αναγνωρισμένα ενθύμια του νησιού.
Η παραγωγή του ταξιδεύει σε όλα τα μέρη του κόσμου και η αύξηση των πωλήσεων φέρνει πολύ ντόπιο κόσμο να δουλεύει στο εργοστάσιο για πολλά χρόνια. Τα καλά χρόνια ακολουθεί η μαζικοποίηση του τουρισμού και ο έντονος ανταγωνισμός από παραγωγούς από την Ανατολή. Η πτώση είναι αισθητή, ξεκινάει και ο ανταγωνισμός από ντόπιους κεραμίστες και τα πράγματα δυσκολεύουν για τον Ικαρο.
Το τελικό χτύπημα έρχεται με τον θάνατο του ιδιοκτήτη και της συζύγου του σε τροχαίο το 1987.Το εργοστάσιο κλείνει έναν χρόνο αργότερα και μαζί του ένας κύκλος 60 ετών δημιουργίας. Μέσα από την ομάδα επιδιώκουμε μία καθημερινή παρουσία με την ομορφιά του Ικάρου και θέλουμε να διατηρήσουμε ζωντανή την προσφορά του στην Τέχνη και στην ζωή του νησιού.
Η ομάδα είναι ανοιχτή σε όλο τον κόσμο και κάθε μέλος μπορεί ανά πάσα στιγμή να δημοσιεύει πληροφορίες, φωτογραφίες αντικειμένων ή δράσεις σχετικές με τον ΙΚΑΡΟ. Σημαντική επίτευξη είναι η ενίσχυση της αγάπης για την συλλογή αντικειμένων του Ικάρου καθώς και της επικοινωνίας των ανθρώπων που εργάστηκαν στον ΙΚΑΡΟ αλλά και των συλλεκτών από όλο τον πλανήτη. Η συλλογή από φωτογραφίες αντικειμένων ΙΚΑΡΟΣ που μας στέλνουν μέλη της ομάδας από παντού είναι τεράστια!
Με λίγο περισσότερα από 1900 μέλη αισθάνομαι πολύ όμορφα που ο ΙΚΑΡΟΣ έχει μία άλλη θέση στην συνείδηση των Ροδιτών και όχι μόνον, από αυτήν που είχε πριν από δέκα χρόνια και σ’αυτό νιώθω πως έχω βοηθήσει κι εγώ λίγο με την ίδρυση της.
Και εδώ θα ήθελα να ευχαριστήσω όλα τα μέλη για την παρουσία και τη συμμετοχή τους στην ομάδα και να εκφράσω την χαρά μου που η παρέα αυτή μεγαλώνει.
Κλείνοντας αυτή την όμορφη κουβέντα ,θα ήθελα να εκφράσω μια ευχή . Σύντομα να δημιουργηθεί ένας χώρος στη Ρόδο όπου θα εκθέτονται σε μόνιμη βάση τα καλλιτεχνήματα του ΙΚΑΡΟΣ .Η ιστορία του Ικάρου είναι μέρος της Ιστορίας του νησιού και κάποια στιγμή το νησί πρέπει να την αναγνωρίσει με τον πιο επίσημο και λαμπρό τρόπο”
Eυχαριστώ πολύ!
Στέλλα Προύζου
Ο σύνδεσμος της ομάδας:
https://www.facebook.com/groups/185679084798345
