Το Τριώδιο άνοιξε και τα έθιμα των νησιών του Αιγαίου καλά κρατούσαν!
Στον Μεσότοπο της Λέσβου οι Απόκριες λογίζονταν ανέκαθεν ως γεγονός μεγάλο. Μια χαρούμενη παρένθεση μέσα στο χρόνο, γεμάτη χρώματα, μουσικές, ήχους, στη διάρκεια της οποίας καταργούνται οι περιορισμοί, οι διακρίσεις και οι απαγορεύσεις και όλα επιτρέπονται! Τα «σισίτια», λογής λογής μεταμφιεσμένοι δηλαδή, τριγυρίζουν στο χωριό τραγουδώντας και γλεντώντας!
Οι παραδοσιακές μεταμφιέσεις είναι καταρχήν οι περίφημοι Κουδουνάτοι! Άντρες φορώντας τα κουδούνια των προβάτων σε όλο τους το σώμα και με το πρόσωπο μουτζουρωμένο τριγυρίζουν στους δρόμους κραδαίνοντας ένα ρόπαλο, την κουτσ’κούδα.
Χορεύουν κάνοντας εκκωφαντικό θόρυβο, τραγουδάνε άσεμνα τραγούδια αναπαριστώντας τις ανάλογες κινήσεις, μπαίνουν στα σπίτια και στα καφενεία πίνοντας και γλεντώντας. Πρόκειται για έθιμο που έχει καταγωγή από την αρχαιότητα και τα ξέϕρενα διονυσιακά έθιμα, και συμβολίζει την ανοιξιάτικη αναγέννηση της φύσης και την γονιμότητα.
Το “αντίπαλον” δέος των Κουδουνάτων είναι οι Τσολιάδες που περιδιάβαιναν στα στενά σοκάκια του χωριού τραγουδώντας ερωτικά τραγούδια, αλλά με σεμνό και ρομαντικό τρόπο, κάνοντας κόρτε στα κορίτσια του χωριού, τα οποία συνήθως ντύνονταν «βλάχες», δηλαδή με παραδοσιακές τοπικές στολές